Start: Sol Cress Een prachtige wandeling door de mooiste beboste paden van Spa. U zult een rauwe natuur vol leven ontdekken! U komt door prachtige omgevingen zoals het Etang de Chawion. U ziet de koninklijke eiken versierd met de nationale kleuren, als eerbetoon aan koningin Marie-Henriette, die rond 1900 (met haar dochter Clémentine) kennis maakte met deze plaatsen. Er zijn verschillende standpunten om uit te kiezen. En in het Parc de 7 Heures vertellen talrijke monumenten de geschiedenis van Spa en van de illustere personen die tot de reputatie van Spa hebben bijgedragen.
Dit is een gebied van biologisch belang, met veel amfibieën en insecten in het omringende wetland. De vijver is immers nauw verbonden met de weiden en de aanwezige specifieke biotoop. Rond de vijver zijn verschillende wandelingen mogelijk. Chawion, dat afkomstig is van het oud-Waalse tchaver, dat zijn wortels heeft in het Latijnse cavare, betekent "holle weg".
Prinses Clementine (1872-1955) was de jongste dochter van Koning Leopold II en Koningin Marie-Henriette. Ze woonde vaak in Spa met haar moeder. Zij was een zeer goede paardrijdster en reed regelmatig op de promenade die naar haar is genoemd. In 1910 trouwde zij met prins Victor Napoleon Bonaparte. Een stenen gedenksteen uit 1788 met het opschrift FDP (Forêt du Prince) is hier nog steeds te zien. Dit was de oude grens die het aan de dorpelingen toegekende land scheidde van de bossen van de prins-bisschop van Luik.
Van deze kristallijne bron wordt gezegd dat zij verbazingwekkende deugden heeft tegen oogziekten, en men gelooft algemeen dat de verkregen genezingen te danken zijn aan de bargin die zij bevat. Bargin is een stikstofhoudende organische stof die wordt aangetroffen in thermaal water, met name in het water van de Barèges (Hautes-Pyrénées).
Het paviljoen heeft de oorspronkelijke vorm van een paddestoel. Oorspronkelijk was de kap rood (zoals een vliegenzwam?). Met de creatie van deze paddenstoel in 1813 wilde de graaf van Grunne, een Oostenrijkse generaal, het symbool van vruchtbaarheid dat de paddenstoel vertegenwoordigt, benadrukken.
Het was in 1758 dat het Parc de Sept Heures werd aangelegd als een openbare promenade. Er zijn veel monumenten: het Wapenstilstandsmonument, geschonken door majoor C.E. Radcliffe, die in 1925 tot inwoner van Spa werd benoemd; het monument voor de componist Meyerbeer, die van 1829 tot 1860 in Spa inspiratie kwam zoeken; het monument voor Jean d'Ardenne, een in Spa geboren schrijver en een ongeëvenaard propagandist van dit land. Verder zijn er het Gridelet-monument, de steen van de Association des Coloniaux, de stèle van de 1e Lancier, het monument voor de stichters van de Promenades, en tenslotte, bij de uitgang van het park, het monument voor maarschalk Foch. Het is bekend dat de Generalissimo na de Eerste Wereldoorlog naar Spa kwam en dat hij gesprekken voerde met de Duitse gevolmachtigde Erzberger.
Het Hôtel de Ville, een prachtig gebouw in Lodewijk XVI-stijl, is het werk van architect DIGNEFFE en werd tussen 1762 en 1768 gebouwd. In de 18e eeuw verwelkomde het de grote Lords die het water kwamen halen. Het was "Le Grand Hôtel". In 1822 werd het eigendom van John COCKERILL die er een kaardmachinefabriek van maakte. Tegenwoordig zijn in dit gebouw de administratieve diensten van de gemeente gehuisvest. Tegenover de ingang van het Stadhuis staat de PERRON de SPA, embleem van de gemeentelijke concessies die in 1594 door de Prins-bisschop van Luik aan de Stad werden verleend.
Gebouwd in 1769 op initiatief van Prins Hesse-Rhinfels in een antieke stijl (Griekse tempel). Tijdens zijn verblijf in Spa gaf hij hier vaak feestjes. Het gebouw heeft de tand des tijds niet doorstaan en werd in 1851 herbouwd. De oorspronkelijke architectuur werd niet behouden en de vierkante vorm werd veranderd in achthoekig. De vier granieten zuilen van de voorgevel uit 1769 werden hergebruikt. In 1972 vestigde Louis Pironet de aandacht van Eaux et Forêts, de eigenaars van het terrein, op de deplorabele staat van het paviljoen, dat dreigde in verval te raken. Prikkeldraad verhinderde de toegang. Hoewel het in 1976 op de monumentenlijst werd geplaatst, werd de renovatie van de rustplaats pas in 2002 voltooid.
Geen enkele bewegwijzering