Ozo-Izier - Balade Pédestre - Roadbook Famenne-Ardenne

Onderweg zal je aan je rechterkant, pal in het midden van een veld, de ‘Menhir van Ozo’ tegenkomen. In de streek van Durbuy maken menhirs en dolmens deel uit van het landschap. Deze menhir werd bij opgravingen (tussen mei en juni 1999) blootgelegd. Daarvoor lag het op zijn kant, onder een laag aarde bedolven, en slechts 20 cm stak boven de grond uit. De steen werd opgegraven, de punt werd hersteld en de menhir werd met behulp van een kraan weer rechtop gezet. De menhir van Ozo weegt 6,5 ton en heeft een hoogte van 3,4 meter. Het markeert de noordelijke grens van het megalithische gebied van Wéris, dat op een boogscheut van hier ligt.

Izier is voornamelijk een landbouwdorp en men kan er talrijke werkende boerderijen bewonderen. Het dorpje Izier ligt op een plateau in het noordoosten van Durbuy, en natuurlijk is de landbouw er de belangrijkste bron van inkomsten. Van hieruit kan je in de verte de kerk van Izier ontwaren.

Aan je linkerhand, zie je de Sint-Germanuskerk (Fr: église Saint-Germain-l’Auxerrois). De kerk werd in 1854 gebouwd en ligt aan de oorsrpong van de kerken van Villers-Sainte-Gertrude en Harre. Op de buitenmuren van de kerk, aan weerszijden van de kerkingang, zie je twee gedenkplaten. Zij werden geplaatst ter herdenking van de dorpsbewoners die gestorven zijn voor het Vaderland en alle inwoners van Izier die gedeporteerd werden en die in gevangenschap overleden. Op het pleintje voor de kerk, is er ook een oorlogsmonument dat opgericht werd ter nagedachtenis van de gesneuvelden en oudstrijders van de Eerste Wereldoorlog, en dat ook hulde brengt aan die van de Tweede Wereldoorlog. Het werd in 2012 van top tot teen gerestaureerd.

Tijdens de middeleeuwen was het dorp Izier de eigendom van de abdij van Stavelot-Malmédy. Het was de zetel van een landsheerlijkheid dat in 1124 gesticht werd en afhankelijk was van de Heer van Durbuy. De kasteelhoeve, dat uit de 14de en 15de eeuw dateert, ligt in het dorpscentrum en was de stille getuige van de bewogen geschiedenis van het dorp. De middeleeuwse toren bevindt zich in het centrum van een driehoekig hof en landbouwgebouwen. De toren is 13 meter hoog. Het hoofdgebouw werd pas in de 16de eeuw gebouwd, de schuur en de stallen in de loop van de 17de eeuw. De toren en de woningdaken staan sinds 1974 op de lijst van beschermde monumenten. Tussen 2010-2012, onderging de toren restauratiewerken op initiatief van het ‘Institut du Patrimoine Wallon’ (Instituut van het Waals Patrimonium).

De streek kent een gevarieerde fauna en flora. Afhankelijk van het seizoen, kun je er allerlei soorten fruitbomen, wilde bloemen en bospaddestoelen bewonderen.

In dit gedeelte van de wandeling, overheerst het landelijk karakter van het dorp. Rondom, zie je talrijke landbouwvelden, vee, paarden…

Al 25 jaar lang geven de Alpen-geiten hun beste melk om zo de smaakvolle kazen van de geitenboerderij van Ozo te kunnen maken. Je kunt kiezen tussen een twintigal soorten boerenkaas (rauwe melk en kaas met schimmelkorst), met respect voor tradities gemaakt. Geitenboerderij van Ozo Chemin du meunier, 26 – 6941 Ozo. www.chevreriedozo.be

Wanneer je terug in het dorp Ozo bent, en voor je terug naar de kerk gaat, neem links, alsof je het dorp wilt verlaten, en wandel naar het Panorama van Ozo. Het is een prachtige plek voor een picknick. Als kers op de taart geniet je er van een prachtig vergezicht op de vallei van de Aisne. Onlangs werd het verfraaid met beeld in de vorm van een deur. Dit monumentaal beeldhwouwwerk werd gecreeërd tijdens het Internationale Symposium voor Monumentale Beeldhouwkunst van Durbuy. Het heet ‘La Porte du Dedans’ (los vertaald: de deur binnenin) en is het werk van de beeldhouwer Henri Hardy.