Ontdekkingsreis van Saint-Aubin-sur-Mer

Cap Romain is een beschermd gebied van geologisch belang gelegen aan de kust in de gemeenten Saint-Aubin-sur-Mer en Bernières-sur-Mer. Natuurlijke erosie heeft in de kalksteen van het middengedeelte van deze klif, en plaatselijk op de rotsachtige vooroever, riffen van fossiele sponzen van Jura-tijdperk blootgelegd, die opmerkelijk goed bewaard zijn gebleven met hun bijbehorende fauna. Alle bemonstering is verboden.

Duitse vestingwerken, overblijfsel van de Atlantikwall, forten uitgerust met een of meer kanonnen en kleine betonnen structuren, gebouwd tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op het zuiden gericht naar de weg en niet naar het strand, bedekte het beide uiteinden van de staking.

19e eeuwse kerk in neogotische stijl. Bij koninklijke verordening van 1831 werd het gehucht Saint-Aubin uitgerust met een kapel van de vicaris. Hij was pas in 1843, toen zijn eerste priester werd benoemd, volledig losgekoppeld van de parochie van Langrune. Maar het was de abt Baas die de huidige kerk in de jaren 1850 bouwde.

Het ligt op het enkele spoor van Caen naar de zee, in de richting van Courseulles-sur-Mer. De eerste trein uit Parijs arriveerde op 18 november 1855 in Caen. Het enige transportmiddel om de zee te bereiken in die tijd was een soort van cabriolet "la patache de M. Cabieux". Het spoorwegmaterieel volgde snel, het was in 1885 dat passagiers uit Parijs hun ticket naar Saint-Aubin-sur-Mer konden nemen en vooral niet van trein konden wisselen tussen Saint-Lazare en het station. De lijn werd in 1951 volledig verwijderd.

Tussen de percelen van het dorp, die bestaan uit omheinde tuinen, liggen smalle straatjes die typisch zijn voor de architectuur van Saint-Aubin-sur-Mer en die doorboord zijn met de typische architectuur van Saint-Aubin-sur-Mer. Deze maken deel uit van de traditionele vissershuizen, waar de muren eromheen het mogelijk maken dat de visnetten zich van de ene tuin naar de andere kunnen verspreiden. Originele kenmerken van de gemeente, ze leiden allemaal direct naar de zee.

De rue Bon-Pierre, of de "rue du Bon-Pierre" doet denken aan Baptiste Lepoètre, bekend als Bon Pierre. In 1855 was hij zeilmaker.

In het midden van de 19e eeuw konden de meeste baders niet zwemmen. Toen de golven sterk waren, klampten de zwemmers zich vast aan een touw dat zich tussen twee palen uitstrekte, zoals nog steeds te zien is op het strand.

De "Rue Dupuy", een van de smalste straten. De doorgang vanuit het centrum en de rue Aumont zijn vernoemd naar een voormalige familie.

Deze voormalige overdekte markt, die in 1926 werd ingehuldigd, werd gebouwd door architect A. Aumasson. Ze is al meer dan dertig jaar in gebruik. Onlangs gevonden, herbergt het nu tijdelijke tentoonstellingen.

Europese Manier van Vrede Sculpturen, gecreëerd door Europa via een vereniging "Way of Peace". Het is een teken van vrede en broederschap tussen landen. Het oorspronkelijke idee kwam van Otto Freundlich, een Duitse beeldhouwer en schilder (1878-1943), en werd vervolgens overgenomen door de beeldhouwer Leo Kornbust.

De bouw ervan werd in 1893 goedgekeurd om de twee delen van de promenade, die door een breuk in elkaar geschoven waren, met elkaar te verbinden. Als u de trap afgaat, bevindt u zich in de Kattenkuil, of in het patois "de kattenkuil". Het was de ontmoetingsplaats voor alle katten in het land.

Binnen vindt u een altaar waarop de Maagd met kind en een ex-voto staan.