Route langs de vijvers van de Clarette
De Cirkwi brief
Het Grez-Moncourt Ponds Circuit, een meesterwerk samengesteld door het Office de Tourisme du Pays de Nemours, nodigt reizigers uit in een serene wereld waar natuur en geschiedenis prachtig samenkomen. Vroeger een gebied met drukke zand- en grindgroeven, zijn deze majestueuze vijvers dankzij de inspanningen van verschillende lokale instanties getransformeerd in een natuurlijk paradijs. Dwaal rond in een landschap waar de fauna diversiteit bloeit en laat de fluisterende winden en stille wateren je naar een rustige gemoedstoestand brengen. Een ideale ontsnapping voor wie rust zoekt weg van de drukte van de stad, belooft deze route een betoverende ervaring.
Technische briefing voor wandelaars
Met een geschatte afstand van 7,58 km navigeert dit circuit door hoogtes tussen 54 en 63 meter, met een lichte maar merkbare hoogteverschil. De positieve en negatieve hellingen zijn bijna in evenwicht met cijfers rond de 41 en 39 respectievelijk, waardoor het een toegankelijke maar boeiende reis is voor enthousiastelingen van verschillende vaardigheidsniveaus. Met natuurlijke terreinen in het vooruitzicht moeten wandelaars zich voorbereiden op een gematigd tempo avontuur dat elegant daalt en stijgt, met een uitstekende kans om uithoudingsvermogen op te bouwen zonder overweldigende fysieke inspanning.
Seizoensgebonden tips en veiligheid
Of u nu een serene zomerwandeling of een snelle winterwandeling overweegt, dit circuit biedt het hele jaar door aantrekkingskracht. Echter, met seizoensverandering komen noodzakelijke voorzorgsmaatregelen; zomerbezoekers wordt geadviseerd om water en zonnebrandcrème mee te nemen, terwijl winteravonturiers zich warm moeten kleden om de kou te bestrijden. Blijf altijd op de gemarkeerde paden om zowel het delicate ecosysteem als uzelf te beschermen. Lente en herfst bieden unieke spektakels van bloeiende bloemen en vallende bladeren, maar vereisen ook waakzaamheid voor gladde paden. Het naleven van deze tips zorgt voor een plezierige en veilige verkenning in alle seizoenen.
Erfgoed van Grez-Moncourt
Verscholen in de betoverende landschappen van Seine-et-Marne biedt het rijke historische en ecologische verhaal van Grez-Moncourt een diepgaande context voor uw reis. Van zijn oorsprong die verbonden is met de bruisende industrie van de bouw van de A6-autosnelweg, tot zijn transformatie tot een natuurbeschermingshub, toont het gebied het engagement van Frankrijk om natuurlijke habitats te beschermen. De historische metamorfose, weerspiegeld in het behoud van ecologische zones en fauna, benadrukt een essentieel hoofdstuk in het begrijpen van bredere verhalen over regionale ontwikkeling en milieubescherming.
Inzicht in het regionale klimaat
Seine-et-Marne, gekenmerkt door een gematigd klimaat, verwelkomt ontdekkingsreizigers het hele jaar door. Om echter de essentie van Grez-Moncourt in al zijn natuurlijke pracht vast te leggen, is het raadzaam om in het late voorjaar of het vroege najaar te bezoeken. Deze periodes bieden milde temperaturen en verminderde neerslag, ideaal voor buitenactiviteiten. De zomer brengt warmte en levendigheid met zich mee, maar ook meer bezoekers en mogelijk hittegolven. In tegenstelling tot de rustigere winter kunnen er uitdagingen zijn met koudere omstandigheden en beperkt daglicht. Daarom komt eind mei tot begin oktober naar voren als het optimale moment voor een lonend bezoek.
Technische informatie
7.6 km
|
max. 63 m
min. 54 m
41 m
| |||
Stijlen : WandelenWandelingOp het plattelandBos Publiek : FamilieSportersOccasionele wandelaarsErvaren wandelaarsTieners | ||||
Hoogteprofiel
Startpunt
Punten van interesse
Parking des Etangs
ParkingA proximité des étangs et au départ du circuit des Lacs
Château de Moncourt-Fromonville
Le Château, actuel siège de la Mairie, a connu bon nombre de pensionnaires qui se sont succédés à travers les siècles.Dès 1450, les familles AMER, DE SAILLY et DE MORNAY vivent au Château sur sept générations. Les terres sont acquises par Pierre AMER 1er en 1450 et cédées à la famille CHAPOTIN en 1643. Entretemps, le Château aura été détruit pendant les guerres de religions (1562−1598). La famille CHAPOTIN transforme le domaine en construisant un pavillon à la Mansart et en aménageant un jardin à la française. En 1712, les héritiers abandonnent le château en ruine et coupent les arbres du parc. C’est en 1732 que Pierre COEURET D’OZIGNY rachète le château par adjudication et le restaure. À sa mort, le domaine est revendu et passera de mains en mains, pendant plusieurs années, pendant de courtes périodes, jusqu’à son rachat par la Maréchale de Richelieu, née Jeanne, Catherine, Josèphe DE LAVAULX en 1798. Elle s'était mariée avec le Duc de Richelieu, Maréchal de France en 1780 ; ce dernier mourut en 1788. Elle était veuve lorsqu'elle acheta le domaine de Fromonville en 1798. Elle y vécut jusqu'à sa mort en 1815. Son fils, Antoine, Edmond, Joseph DE ROTHE, né en 1765, reçut le domaine en dot à son mariage en 1805 et vécut au château jusqu'à sa mort, en 1842. Chambellan du roi Charles X, il exerça les fonctions de Maire de Fromonville. En 1844, le Château est revendu Nicolas, Charles MILLION puis subit d’importantes transformations jusqu’en 1886. Il sera reconstruit en 1886 par Emile, Louis RICHEMOND, alors propriétaire du domaine ; il y ajouta des dépendances, serres et château d'eau. En 1940, il est occupé quelques mois par l’armée allemande pour servir en 1944 d’habitation aux soldats des Forces Françaises Libres. Jusqu’en 1976, le Château appartiendra à la famille RICHEMOND dont l’un des héritiers vendra le domaine à la Caisse des Dépôts et Consignations. En 1984, le Château, les dépendances et les terrains sont acquis par la commune puis rénovés et réhabilités de 1995 à 1997, pour enfin devenir le siège de la Mairie.
Eglise Saint Etienne-Sainte Avoye
Inscrite à l’inventaire supplémentaire des Monuments Historiques en 1926, l’église est un édifice dont les parties les plus anciennes remontent au XIIe siècle.Sa silhouette est originale : un long corps de bâtiment rectangulaire couvert d’une toiture à deux croupes refermant la nef et le cœur. Au Nord, une chapelle datant de 1538 précède la sacristie et bute contre un imposant clocher sur plan carré flanqué de puissants contreforts et coiffé d’une toiture pyramidale. Chacune des faces du clocher est éclairée par des baies géminées. À voir dans l’église : - le retable du Maître Autel, daté du XVIIe siècle en bois peint d’inspiration baroque et classique, - les vitraux du XIXe siècle : Sainte-Avoye, Saint-Étienne, le Bon Pasteur, - les stations du Chemin de Croix en métal émaillé (XIXe siècle), - les pierres tombales de Marguerite Amer, du curé Débonnaire et d’Étienne Trumel. Compte tenu de la qualité de l’acoustique de l’église Saint-Étienne, de nombreux concerts y sont régulièrement organisés
Gegevensauteur
