Continuando o Camiño atoparémonos coa igrexa de Santiago de Sigrás. De orixe románico, foi moi remodelada ao longo dos séculos: románico, gótico, renacemento, barroco e neoclásico mestúranse en inusitada harmonía. A fachada foi reconstruída no 1600 e reformada en 1701, sumando elementos renacentistas, barrocos e neoclásicos. Do románico conserva no interior o muro da nave e o arco de medio punto da capela maior, sustentado por columnas con capiteis decorados con motivos vexetais. Nonexterior, baixo a cornixa dous muros laterais, sucédense unha serie de canecillos que reproducen curiosas cabezas de animais e monstros. Como elemento singular, destaca a porta do muro sur co seu arco oxival (século XV). Foi hospital de peregrinos.