Herfst 1957 – De crisisjaren na de Tweede Wereldoorlog

Het gele goud. Die benaming gebruiken de grensstreekbewoners voor boter. Waarom? Omdat een kilo ervan in Nederland 3 gulden kost, in België dubbel zo veel. Boter smokkelen is dus een lucratieve handel. Maar het is ook gevaarlijk, want bij de grens liggen gewapende commiezen op de loer.

Sjefke heeft de stoelen uit zijn Kever gesloopt en de auto vol boter gepropt. Met Nelis, zijn smokkelmaat, rijdt hij richting de grens. Onderweg passeren ze de Wilhelminatoren, die in de oorlog nog dienstdeed als legerschuilplaats. Ondanks de stoffige landweggetjes drukt Sjefke de pedalen stevig in.

Wilde achtervolging

Plots duiken er douaniers op. “Komen ze achter ons aan?” Verschrikt kijkt Sjefke zijn smokkelmaat aan. En ja hoor, met gierende banden zetten de commiezen de achtervolging in. Het lukt Sjefke niet zijn belagers van zich af te schudden.

Maar een stoutmoedige smokkelkoning is niet voor één gat te vangen. Sjefke heeft kraaienpoten gemaakt: vlijmscherpe stukjes aan elkaar gelast betonijzer. Ze staan in bakjes achter in de kofferbak. Met kabels zijn ze verbonden aan een hendel tussen de voorstoelen.

“Ja, nu!” roept Nelis, als ze op de verharde weg zijn. Met een ruk kiepert Sjefke de kraaienpoten op straat. En met succes! De douaniers rijden hun banden erop stuk en staken de achtervolging.

Tijd om de kraaienpoten op te ruimen is er niet. Want er kunnen altijd meer commiezen in de buurt zijn.

Nu maar hopen dat de dorpsbus morgen geen platte band krijgt…