L’église Notre-Dame de l’Assomption

De kerk van Notre-Dame de l’Assomption is een gebouw met verschillende architecturale stijlen. Ze heeft drie beuken met vijf traveeën en een koor met twee traveeën. De zijbeuken en het koor eindigen met een platte kooromgang. Voor de gevel werd grijze kalksteen gebruikt met ruw metselwerk, terwijl de rest van de kerk werd opgetrokken in kalksteenblokken. Het voorgebouw werd in 1896 gebouwd door architect Remont op de plaats waar voorheen een toren stond met een rondboogportaal met de inscriptie '1633'. In de 19e eeuw werden in elkaar grijpende frontmotieven toegevoegd, een architecturale toepassing die in de 16e eeuw werd uitgevonden door de Venetiaanse architect Andrea Palladio.

De gevel heeft een toren met een neorenaissance portaal. Hij is bekroond met een achthoekige torenspits.

Aan de noordzijde bevindt zich de kapel van de heren, die gewijd is aan Sainte Anne en Saint Michel. Zij geeft uit op het koor met een een grote rondboogopening die een datum draagt. Het koor wordt geflankeerd door een gerestaureerde of herbouwde sacristie, zo blijkt uit de vermelding van het jaar 1736 op de bovendrempel. In de 19e eeuw kreeg het gebouw steunberen en in het begin van de 20e eeuw werd een monumentale trap met balusters aangebouwd.

Het meubilair mag rijk genoemd worden. Het getuigt van de aanwezigheid van de jezuïeten die gedurende twee eeuwen eigenaar van de kerk waren. Opmerkelijk zijn onder meer de preekstoel en het hoogaltaar in renaissancestijl.

Geklasseerd op 21-10-1980