Onze-Lieve-Vrouwkerk

Temse staat bekend als eerste gekerstende gemeente van het Land van Waas. Het was de heilige Amelberga die er een eerste bedehuis stichtte rond 770, maar daarvan zijn tot op heden geen sporen teruggevonden. Sinds de 13de eeuw bestaat de Amelbergabedevaart.

De decanale Onze-Lieve-Vrouwekerk is zichtbaar vanop de Scheldebrug. Samen met de toren van het gemeentehuis vormt ze een van de fraaiste dorpsgezichten van de streek. De kerk is ’s avonds integraal verlicht. Temse is tevens de gemeente van de zalig verklaarde priester Poppe (cf. monument voor de kerk) en van stripfiguur Jommeke (cf. monument aan de bibliotheek).

De laatgotische Onze-Lieve-Vrouwekerk is een driebeukige hallekerk in Ledische kalkzandsteen die tot stand kwam na een ingewikkelde bouwgeschiedenis op de fundamenten van de Sint-Amelbergakapel. De achtzijdige vieringtoren met peervormige spits werd pas in 1720-1721 voltooid naar ontwerp van Temsenaar Egidius Adriaan Nijs. Het interieur bevat een reeks meubels en beeldhouwwerken van dezelfde kunstenaar en van zijn zoon Philippus, respectievelijk in classicerende barok- en rococostijl. In 1886-1888 werd de benedenkerk uitgebreid onder leiding van architect Pieter Van Kerkhove. Rond de eeuwwisseling realiseerde Mathias Zens nieuwe neogotische altaren voor de kerk.