Op deze plaats werd reeds een kerk gesticht in 964, door sint Amand of door een van zijn volgelingen.
Het oorspronkelijke romaanse gebouw evolueerde gedurende eeuwen, maar bleef gedurende al die tijd in slechte staat.
Een nieuwe vereringsplaats moest dus worden gebouwd en de eerste steen daarvoor werd gelegd op 8 april 1754.
Vanaf 1829 wordt de uitbreiding van het heiligdom nodig en twee zijbeuken worden eraan toegevoegd. Maar op die manier verdwijnen er vele oude stenen, getuigen van het verleden.
De kerk krijgt het hard te verduren gedurende WOII, door het opblazen van de brug over de Samber en enkele vallende bommen.
De laatste grote restauraties dateren van de jaren 50.
Tegenover de kerk, in een oud klein kerkhof, vindt men de grafkapel van de familie Blommaert met zijn vele obits.