Antigo castro, hábitat celta da Idade de Ferro atlántica, que conserva o foso e os muros defensivos típicos das aldeas galaicas. Atópase ao pé dun interesante outeiro de media ladeira cun dobre sistema defensivo.
Como todos os castros galegos, Vilasuso ten lenda propia. Na véspera do primeiro de maio, unha xigantesca cobra alada, con todo o corpo cuberto de cunchas, sae do castro.
“É unha serpe boa que nunca fixo mal a ninguén”, pero intimidados polo seu fero aspecto, os homes perséguena armados para matala polo monte que está fronte ao castro, con restos dun lugar de culto celta e un interesante petróglifo, ata hai pouco o único coñecido do Concello de Narón. A serpe foxe polos montes de Vilarquinte ata a chamada “Casa do Martuxo”, onde tras bailar feita unha roda, precipítase cara ao cantil e desaparece entre as ondas do mar.