PENA LOPESA

A Pena Lopesa son os restos dun antigo castro e dunha fortaleza medieval desaparecida polo efecto da erosión mariña.

É un dos moitos castros galaicos destruídos polas pedras nos promontorios da costa Atlántica na Idade de Ferro.

A erosión mariña separou, a finais da Idade Media ou na Idade Moderna, a Pena Lopesa do Monte da Lagoa, formando unha áspera e inaccesible península que penetra no mar con paredes verticais de 42 metros de altura. A pena tiña na antigüidade unha fonte de auga doce.

O pequeno camiño que vai da Pena Molexa á Pena Lopesa é un dos máis fermosos e interesantes do tramo do itinerario que leva ata Santo André de Teixido. A grandiosa natureza virxe dominante sobre o Océano Atlántico e o Val de Trasancos, inundando todos os sentidos en pouco máis dun quilómetro, convérteo nun lugar único, inmutable co paso dos séculos.

Coa vista do Océano Atlántico, podemos emprender a perigosa baixada ao cantil para contemplar a impresionante Pena Lopesa: os restos dun castro costeiro, desaparecido, convertido case nunha illa pola acción do mar. Unha grande fenda separou a Pena Lopesa dos montes de Vilarquinte, formándose ao derrubarse unha península; un cantil de inaccesibles paredes verticais.

Apareceron restos de cerámica, entre outros, que confirman a súa ocupación cara ao cambio de era.

A Lopesa é un dos centos de castros atlánticos destruídos pola forza do mar dos cales os mariñeiros contan vellas historias nas longas noites de inverno.

Conta a lenda que na Pena Lopesa, no tempo dos “Mouros”, seres míticos galegos, un poderoso rei custodiaba un fabuloso tesouro.

O rei saía cazar aos montes de Vilarquinte estendendo unha ponte levadiza e xirando as ferraduras do seu cabalo para enganar aos reis inimigos que querían roubarlle o seu tesouro.

Un día, estes reis reuniron un gran exército e acamparon no monte, fronte a Lopesa. Tras anos de asedio e case a piques de renderse pola fame, o rei de Lopesa ofreceu aos paxaros a última ración de trigo que tiña. Entón os sitiadores levantaron o cerco e marcharon, pensando que o Rei Mouro tiña comida para moitos anos.

PRAIA DE LOPESA
A praia de Lopesa ten unha lonxitude de 20 metros e unha anchura mínima de 10 metros, con moita variación por causa das mareas. O chan desta praia está composto por pedregullos e rochas dos frecuentes derrubamentos da costa. O seu acceso non é aconsellable pola súa grande dificultade.