
Nesta senda podes coñecer unha das especies de árbores máis emblemáticas de Galicia: o carballo (Quercus robur). Esta árbore, que se distribúe por gran parte de Europa, Asia e o norte de África é unha das especies máis características do bosque Atlántico. Á súa sombra tecéronse moitas historias.
Distínguese facilmente polas súas follas, que teñen un pecíolo moi curto e bordos profundamente lobulados e con estes lóbulos desiguais e redondeados. Ademais, estas follas son lampiñas (sen pelos). Os seus froitos son landras e colgan das ramas sobre un longo pedúnculo. Queda con estas características, porque che servirán para ser botánico e identificar facilmente esta bonita árbore!
Ao longo do carreiro poderás ver que en moitos carballos aparecen unhas excrecencias esféricas que parecen froitos. Non o son! Son bugallos, unha estrutura esférica de tipo tumoral, producida pola propia árbore como reacción de defensa fronte aos ovos que poñen unhas pequenas avespas baixo a cortiza. Pero esta estrutura de defensa creada pola árbore serve de refuxio e alimento ás larvas das avespas. No seu interior protéxense de condicións ambientais adversas e ademais crecen absorbendo os tecidos nutritivos do interior.
O sistema reprodutivo desta planta é peculiar. Merece a pena entendelo! Os gametos masculinos e femininos prodúcense no mesmo árbore, pero en flores distintas e separadas, porque a especie é monoica. Os froitos desta árbore prodúcense mediante a polinización polo vento: cando os gametos masculinos son transportados polo vento ata unha flor feminina, fecundan o óvulo e esta flor fecundada transfórmase nunha landra.