O BARRIO DE CARANZA

O Camiño continúa pola avda. do Mar, bordeando a ría de Ferrol, ata o Mosteiro de San Martiño de Xuvia tamén chamado Mosteiro do Couto, xa no municipio de Narón.

A cidade de Ferrol medrou primeiro cos barrios de Esteiro e da Madalena, este se empeza a construír en 1771; despois viría o de Recemil, xa na década de 1940. Mais Ferrol seguiu medrando, grazas sobre todo á importancia dos seus estaleiros. Así, na década de 1960-1970,  aparece, ao lado do mar e nunha zona até entón rural, o barrio de Caranza, que destaca polos seus altos edificios. Antigamente esta zona era un couto que pertencía ao mosteiro de San Martiño de Xuvia. O topónimo “Caranza” é único en Galicia.

Aquí se instalaron novos inquilinos que chegaban á cidade, pero especialmente xentes  procedentes do barrio de Esteiro, que fora parcialmente demolido en 1974 debido ao seu constante deterioro. Na década de 1980 sufriu as consecuencias da forte crise que afectou á industria naval.

Actualmente pode verse en Caranza unha certa presenza dunha relación co mar, así vemos pequenas embarcacións ou ramplas para subilas a terra; como tamén se ve unha relación coa agricultura por medio de pequenas hortas. Igualmente hai novas instalacións culturais, espazos verdes e un paseo ao longo de toda a liña de costa.

Na punta de Caranza atópase a pequena capela de Santa María. No seu adro, que está ao lado do mar, hai un cruceiro que ten os símbolos da Paixón na vara e a imaxe da Virxe da Piedade co Fillo nos brazos, e que unha restauración realizada en 1995 colocou no anverso, onde debería estar a do Crucificado, que falta.