Os Padrós

Contaban os vellos do lugar que nos Padrós “un home se meteu nunha das tumbas que aí había, con forma de persoa, e despois cáseque non da saído”; unha anécdota tan real coma os seus protagonistas que inocentemente nos fala da existencia de enterramentos similares aos de San Vitor. Cóntase que foron destruídos canda extracción de pedra para a construción de panteóns no cemiterio de San Lourenzo.

Atopamos uns elevados e apuntados afloramentos graníticos, aos que alude o  topónimo (“pedrón” ou “padrón”). Rodeando os pedróns tanto pola súa parte alta como pola baixa divísase por primeira vez a elevada pena do San Vitor.

As vistas cara San Lourenzo e a ladeira do San Miguel non son menos fermosas, dominando a a unión do río Mao co Sil. Dícese que no San Miguel, no medio das actuais viñas, existía unha antiga aldea, coa súa capela e con sartegos “iguais caos do San Vitor”. As ruínas son hoxe inda visibles, e as referencias orais sitúanas na mesma contorna do Mao.

As sepulturas do Padróns situábanse na súa parte alta, mesmo ao pé do camiño actual. Nos traballos arqueolóxicos realizados en 2012 constatouse a existencia de cortes de cantería tradicional, confirmando as historias que falan da destrución dos sartegos. Que este aproveitamento da pedra non se extendera ao San Vitor débese a pésima calidade do seu aflroamento granito, o que serviu, paradoxalmente, para que se conservasen ata hoxe.