Historia do Convento de San Antonio de Herbón

Atopámonos diante do Convento de Santo Antón de Herbón, fundado no ano 1396 por Fr. Gonzalo Mariño e Fr. Pedro Nemancos, para vivir na Observancia (movemento relixioso xurdido no ano 1334 que defendía a regra franciscana de prescindir de comodidades e privilexios). Os terreos foron doados polos cóengos da Colexiata de Iria (nos anos 1396 e 1707, coa condición de respectar a vida na observancia), e D. Fernando Bermúdez de Castro (2 casas no ano 1509).

No seu seis séculos de historia foi destinado a diversas funcións, como á vida de retiro (1396-1700) ou colexio de misións (centros da época aos cales debían acudir todos os relixiosos antes de poder dedicarse ás misións de América, abranguendo esta etapa desde o ano 1701 ata o 1835). Na súa época de colexio de misións o Convento adquiriu gran prestixio.

Despois de permanecer durante 49 anos sen frades (1835-1884), entre 1835 e 1865 prodúcese a súa exclaustración, e pasa a ser administrado polo Concello de Padrón. A partir 1865 e ata 1884 convértese en Seminario Menor Diocesano (rexido polo Arcebispado de Santiago). É a partir do 1885 e ata 1889 cando o Convento de Herbón asume a súa actividade como Convento PP Franciscanos.  Na actualidade, e desde 1891, devandito convento exerce as funcións de Seminario Franciscano.