
Nesta localización encontrábase a farmacia de Gumersindo Pardo Reguera, que era ademais pintor e o padre do mellor amigo de Picasso, Antonio. O neno andaluz acudía todos os días a recollelo, e aproveitaba para ver as novas obras de Gumersindo, co que o neno compartiu varios modelos, como Pérez Costales ou “La muchacha de los pies descalzos”.
Agora que estamos na farmacia da rúa Real, vouvos falar dos meus amigos... e tamén dalgunha moza que teño.
Os meus mellores amigos aquí son Antonio Pardo Reguera e Constantino Sardina Muíños. Antonio vai para fotógrafo. Constantino, que é o chapón da clase, para cura!
O pai de Antonio é farmacéutico, pero tamén pintor, coma meu pai, e coma min.
Gústame ir á farmacia da rúa Real: recollo a Antonio e vexo que anda pintando seu pai, don Gumersindo Pardo Reguera.
Gumersindo fai moi bos retratos, e algún modelo compartimos: seu fillo Antonio, Don Ramón Pérez Costales e unha nena que me gusta moito... É unha nena pobre, que vai sempre descalza. Ten os ollos moi grandes... E sabañóns nos pés.
E tamén ando namorado de Ángeles, a irmá dunha compañeira miña do instituto. Seu pai é avogado. Ela non me fai moito caso: regálolle debuxos de pombas, pero eu creo que os acabará tirando...
Autores do texto:
Elena Pardo e Rubén Ventureira