Trátase dun edificio de vivendas que conserva moitos dos elementos característicos das primeiras construcións do barrio da Magdalena levantadas a partir do 1761.
Conta cunha fachada organizada en catro andares e tres eixes verticais de vans, que mantén unha perfecta simetría en todos os niveis, excepto na planta baixa onde hai unha porta lateral de acceso aos pisos superiores a través dunha escaleira e unha segunda entrada, o dobre de ancha, que adoitaba corresponderse cun establecemento artesanal ou comercial.
No primeiro andar, aparece outro dos elementos clásicos destas vivendas: un balcón voado percorrendo toda a fronte, apoiado sobre tres grandes ménsulas de pedra e rodeado por unha varanda de ferro de forxa. Por último, ocupando a segunda e terceira planta, no centro da fachada hai un miradoiro con piso e estrutura integramente de madeira sostido sobre escuadras metálicas. Os primeiros miradoiros, costureiros e galerías acristaladas (segundo a modalidade), que permitían ampliar a luz natural e o calor das casas, introducíronse a finais do século XVIII e acabaron por mudar completamente a fisionomía da cidade.
Outra característica que se repite sistematicamente é a fábrica dos muros realizada en cachotería revocada, pero deixando a mellor cantería de granito para as contornas de portas e fiestras e para os soportes do balcón.