
Esta porta é o lugar que utilizaban os obreiros dos Reais Estaleiros dende que en 1749 o Marques de la Ensenada mandou construír as novas gradas de construción naval, e é o único elemento que perdura do coñecido como Cadro de Esteiro.
Para ordenar todo ese volume de man de obra, tamén chamada “maestranza”, artelláronse varias solucións urbanísticas ata que se conformou o Barrio de Esteiro de seu. Unha de elas foi a coñecida como o Cadro de Esteiro, unha estrutura urbana que segue o esquema das prazas de armas, na que se levantan varios pavillóns ou cuarteis para os obreiros, creando entre eles un patio ou praza central que tiña esa forma de cadro.
A porta que hoxe se conserva é o lugar polo que se accedía o estaleiro dende o interior do Cadro. No 1857 modifícase o antigo acceso para crear a portada actual, de liñas clasicistas, na que destaca ese arco segmentado apoiado en pilastras sobre o que se levantan outros corpos que rematan co escudo real. A antiga porta tiña unha espadana e unha campá que se utilizaba para chamar ó traballo ó persoal. Os muros laterais son restos dos edificios que tiña acaroados e que, no seu momento, serviron como aloxamento dos traballadores.