A casa museo de Emilia pardo Bazán é tamén sede da Real Academia Galega. Trátase dun característico pazo urbano de finais do século XVIII onde viviu a aristócrata, novelista, xornalista e feminista, que reivindicou os dereitos das mulleres. Nesta casa Dona Emilia pasou a maior parte da infancia, os anos de mocidade e continuou utilizándoa como residencia familiar despois do seu matrimonio con don José Quiroga e Pérez de Deza.
O edificio consta de dúas fachadas, a principal orientada á rúa Tabernas e outra traseira na rúa do Parrote, destinada orixinalmente ao servizo. A fachada principal posúe unha planta baixa, dous pisos superiores e un ático engadido tardiamente. Na planta baixa ábrense dúas portas, a primeira con lintel, conducía ao vestíbulo da vivenda e a segunda en forma de arco, era a entrada dos carruaxes.
O museo fai un percorrido polo universo íntimo da autora de “Os pazos de Ulloa”, recreando os espazos interiores da casa co mobiliario da época. O recibidor, o salón onde se celebraban reunións literarias e festas ou o gabinete de traballo son algunhas das salas da exposición permanente.