Este antigo muíño hidráulico, chamado así pola súa localización na confluencia dos ríos Castro e Xuvia, foi deseñado e construído ad hoc no ano 1929. Constaba de catro moas nunha única sala, de formigón armado, o que supuxo no seu tempo unha grande innovación. Foi un muíño de maquía, levado por unha importante familia tradicional de muiñeiros, que moía todo o ano, grazas á auga que lle proporcionaban as súas dúas presas. Estivo en funcionamento ata os anos 60.