Este muíño fariñeiro, construído en 1775, era en 1858 o principal muíño do país en capacidade de produción na súa clase. O seu sistema de molturación permitía obter diversos tipos de fariñas ou sémolas cun alto grao de mecanización. Este elevado rendemento produtivo permitiu abastecer de fariña a Ferrol e comarca, así como exportar importantes excedentes, sendo o xerme dunha próspera revolución industrial na comarca. Anos máis tarde este muíño chegou a mover unha fábrica de papel, unha de tecidos e unha de laminados de cobre.